Το «ευαγγέλιο» του Ιούδα:

Ένα ψευδεπίγραφο κείμενο στην υπηρεσία
του αντιχριστιανικού παραληρήματος

π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος, Πρωτοσύγκελλος Μητρ. Νικοπόλεως & Πρεβέζης
Πρωτοσύγκελλος Ι.Μητροπόλεως Νικοπόλεως και Πρεβέζης

Το "Ευαγγέλιο του Ιούδα"

Το κείμενο αυτό περιλαμβάνεται σε φυλλάδιο που εκδόθηκε από τον ι. ναό Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου,
Πρέβεζα, Απρίλιος 2006.

Αυτές τις μέρες, ξανά και ξανά, εφημερίδες και τηλεοπτικοί σταθμοί φέρνουν στο προσκήνιο το ”Ευαγγέλιο του Ιούδα?. Ίσως το Πάσχα που πλησιάζει σπρώχνει τους ανθρώπους σε μιά αγωνία αναζήτησης νοήματος που τον υπόλοιπο καιρό την έχουν να κοιμάται σε κάποια γωνιά της ψυχής τους. Είναι απαραίτητη λοιπόν η αποσαφήνιση πολλών πραγμάτων που μας είναι άγνωστα, προκειμένου να καταλάβουμε περί τίνος πρόκειται.

Την εποχή που ακολουθεί τους μεγάλους φιλοσόφους Σωκράτη, Πλάτωνα, και Αριστοτέλη, διαδέχεται το πελώριο φιλοσοφικό κύμα του υποκειμενισμού, των Σοφιστών (Ελληνιστική περίοδος). Δεν υπάρχει πλέον αλήθεια και ψέμα, σωστό και λάθος, όλα είναι όπως τα βλέπεις. Μέσα σ’ αυτή την αυθαίρετη αοριστία γεννιέται το φιλοσοφικό θρησκευτικό κίνημα του Γνωστικισμού. Τα βασικά χαρακτηριστικά του είναι: α) ότι ο κόσμος φτιάχτηκε από ένα κακό Θεό, ενώ μένει άγνωστος ο καλός Θεός β) ο πνευματικός άνθρωπος έχει ένα άχρηστο κακό σώμα και μιά ψυχή που είναι συγγενής με τον αγαθό Θεό και αποχτά αυτοσυνειδησία του πνευματικού εαυτού του όταν γίνεται μέτοχος της ”Γνώσης” (γεγονός από το οποίο ονομάστηκαν και Γνωστικοί).

Τις αντιλήψεις τους αυτές οι Γνωστικοί τις διαδίδουν με διάφορα συγγράματα που συνήθως επιγράφονται ως Αποκαλύψεις, Πράξεις ή Ευαγγέλια (π.χ Πράξεις Πιλάτου, Αποκάλυψις Μωϋσέως, Πράξεις Παύλου, Ευαγγέλιο Θωμά, Ευαγγέλιο Ιούδα) και έχουν την γενική ονομασία Απόκρυφα. Απόκρυφα σημαίνει βιβλία με ύποπτη και ασαφή συγγραφική προέλευση. Όχι βιβλία με περιεχόμενο που κάποιοι θέλουν να αποκρύψουν! Άλλωστε κυκλοφορούν από αιώνες και μπορεί να τα βρει όποιος θέλει σε κάποιο βιβλιοπωλείο.

Η Εκκλησία του Χριστού παρέλαβε από Εκείνον την διδασκαλία της σωτηρίας και την διέσωσε και την μεταβίβασε στις γενεές των Χριστιανών με το κήρυγμα των Αποστόλων. Ο Χριστός έγινε άνθρωπος ”κατά πάντα” και δίδαξε την αξία του σύνολου ανθρώπου (σώματος και ψυχής). Δίδαξε ότι ο άνθρωπος δεν έχει σώμα, αλλά είναι σώμα, με το οποίο και μετέχει στην γνώσησχέση του με τον Θεό. Το σώμα δε το ανθρώπινο, ο Χριστός το πήρε μαζί Του κατά την Ανάληψη, πιστοποιώντας έτσι την αξία του. Δηλαδή ο άνθρωπος ολόκληρος έχει ελεύθερη πρόσβαση και ”δικαίωμα” και στο καλό και στο κακό. Μπορεί να αγαπήσει ή τον Χριστό ή την αμαρτία και τον διάβολο. Δεν υπάρχει ούτε υποχρεωτικό καλό ούτε σκοπός που αγιάζει τα μέσα. Η ελευθερία είναι το υπέρτατο δώρο του Χριστού στον άνθρωπο, που τον διαφοροποιεί από την βιολογική αναγκαιότητα και κάνει να έχει αξία η κάθε ανθρώπινη απόφαση και ενέργεια.

Η Εκκλησία του Χριστού πίστευε και πιστεύει ότι Αποκάλυψη είναι ο Χριστός. Τα κείμενα της Γραφής είναι λόγος για την Αποκάλυψη. Με αυτό τον γνώμονα δέχτηκε ως θεόπνευστα τα βιβλία που δίδασκαν σύμφωνα με την παράδοσηδιδασκαλία των Αποστόλων και όχι όσα απλώς είχαν ως τίτλο ένα όνομα αποστολικό! Η Εκκλησία δεν έχει ανάγκη από κείμενα, ούτε φοβάται κάποιο ”νέο” κείμενο (με την έννοια της χρονικής ευρέσεως).

Το ”Ευαγγέλιο του Ιούδα? είναι ένα γνωστικό κείμενο ήδη γνωστό στον άγιο Ειρηναίο, Επίσκοπο της Λυών της Γαλλίας (130208 μ.Χ). Εκφράζει τις γνωστικές αντιλήψεις περί της δυαρχίας σώματος και ψυχής.

Η προδοσία του Ιούδα δεν είναι απαραίτητη ”φάση” στην ιστορία του Χριστού. Ο Ιούδας προδίδει τον τόπο της συγκεντρώσεως του Χριστού και τον υποδεικνύει με φίλημα, για το ενδεχόμενο να μπερδευτούν οι στρατιώτες από το σκοτάδι. Το ποιός είναι ο Χριστός, το γνωρίζουν οι Φαρισαίοι και οι Γραμματείς πρό πολλού αφού όπως και ο ίδιος ο Χριστός λέει την στιγμή της προδοσίας: Σαν να ήμουν ληστής ήρθατε να με συλλάβετε! Κάθε ημέρα δίδασκα στον Ναό ”καί ο?κ ?κρατήσατέ με”. Κατά το ”Ευαγγέλιο του Ιούδα?, ο Ιούδας χρειαζόταν στον Χριστό (!) προκειμένου να Τον βοηθήσει να απαλλαγεί από το σώμα Του!!

Όμως ο Χριστός, όπως ήδη είπαμε, διά του πάθους και του Σταυρού, δόξασε το σώμα του και το ανέστησε, άφθαρτο πλέον, και το έλαβε μονίμως ”συγκάθεδρον τ?ς θεότητος?.

Αντιλήψεις σαν αυτές που εκφράζει το ”Ευαγγέλιο του Ιούδα?, καμία σχέση δεν έχουν με τον Χριστό και την διδασκαλία Του.

Για μάς μένει να συνειδητοποιήσουμε ότι:

i. O Θεός ”συστέλλεται”, δηλαδή ο αχώρητος γίνεται πεπερασμένος άνθρωπος για να ”συγχωρηθούμε” και εμείς στην απέραντη ελευθερία Του. Ο Σταυρός κρατάει για πάντα την αγκαλιά του Χριστού ανοιχτή και το σώμα τρυπημένο, όντας μοναδική απάντηση στις ενστάσεις μας για το κακό.

ii. Η πραγματική παντοδυναμία του Χριστού είναι που αφήνει να αναπηδάει μια ελευθερία ικανή να Τον αρνείται. Η δημιουργία του βρίσκεται στη σκιά του Σταυρού.

iii. Ο Χριστός άφησε να Τον δολοφονήσουν για να προσφέρει σε μας τους καθημερινούς δολοφόνους Του την ελευθερία. Να την προσφέρει όχι σαν αντικείμενο αλλά ως Ζωή, μέσα στην αμοιβαιότητα της αγάπης. Μιάς αγάπης που μας λέει ότι δεν χρειάζεται να αγαπήσουμε πρώτα τον Χριστό, αλλά να θυμηθούμε ότι μας αγαπάει.