Τις τελευταίες ημέρες συζητείται πάλι το θέμα του χωρισμού κράτους- Εκκλησίας και μάλιστα από πολιτικά πρόσωπα εντός της Βουλής. Η υπουργός Παιδείας, κ. Μαριέττα Γιαννάκου, έδωσε την πρέπουσα απάντηση σ’ αυτούς που τόσο διακαώς επιθυμούν τον χωρισμό, ακριβέστερα την περιθωριοποίηση της Εκκλησίας από την δημόσια και κοινωνική ζωή.

Για το θέμα αυτό έχω γράψει αρκετές φορές στον ημερήσιο αθηναϊκό Τύπο. Στην επιστολή μου αυτή θα εκθέσω το θέμα σύντομα από πολιτικής πλευράς, στηριζόμενος στα συμπεράσματα της θεωρίας καταστροφών «Catastrophe Theory».

Η Εκκλησία, σύμφωνα με το Σύνταγμα και τον Καταστατικό Χάρτη, ευρίσκεται σε μία ευσταθή κατάσταση ισορροπίας που διέπεται (αυτή η κατάσταση) από ένα δυναμικό πνευματικό- κοινωνικό- εθνικό. Επιζητούν, λοιπόν, όσοι επιθυμούν τον χωρισμό να διαταράξουν την ευσταθή κατάσταση ισορροπίας και να την οδηγήσουν σε μία άλλη κατάσταση ευσταθούς ισορροπίας με ελάχιστο δυναμικό και όχι την παρουσία της στα κοινωνικο -εθνικά δρώμενα. Δηλαδή, όπως τονίζουν, να περιορισθεί μόνο στην πνευματική αποστολή και τα του «οίκου της». Και πέραν αυτού σε τίποτε άλλο! Αν λοιπόν – ο μη γένοιτο- επέλθει ο χωρισμός, σύμφωνα με την θεωρία των καταστροφών, θα επέλθει ένα καταστροφικό πλήγμα , τύπου αιχμής (Cusp) καταστροφής. Τότε η Εκκλησία από την μεριά της, ανακάμπτουσα θα ανέλθει επάνω στην επιφάνεια καταστροφής άκρου και θα αναζητήσει μία νέα ευσταθή θέση ισορροπίας μέσα στην ελληνική κοινωνία με ένα άλλο δυναμικό. Η ανάκαμψη για την Εκκλησία θα είναι δύσκολη και επίπονη. Σοβαρότατα προβλήματα θα της δημιουργηθούν κατά την μετάβαση από ΝΠΔΔ σε ΝΠΙΔ, όπως στην κατάργηση του Καταστατικού Χάρτη της, καθώς και σε πλήθος δυσεπίλυτων προβλημάτων, όπως οικονομικών κ. ά.

Συγχρόνως με τον χωρισμό, θα γίνουν μεγάλης κλίμακας διεργασίες (θέσεις- αντιθέσεις), τα ΜΜΕ επί έτη θα ασχολούνται με το ίδιο θέμα, η επίσημη Εκκλησία θα αντιδράσει έντονα κηρύσσουσα τον εαυτό της «εν διωγμώ».

Ένα πολύ μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού θα αντιδράσει, θα επέλθει «κραδασμός» στην κυβέρνηση, οποιαδήποτε και αν είναι, πολλοί βουλευτές των δύο μεγάλων κομμάτων θα αντιδράσουν και μέσα σ’ αυτή την δίνη είναι πολύ πιθανόν να έχουμε την ανάδυση ενός νέου κόμματος που θα υποστηρίζει στο πρόγραμμά του και την θέση της Εκκλησίας μέσα στην ελληνική κοινωνία και την συνταγματική της κατοχύρωση. Το κόμμα αυτό, αν δημιουργηθεί, είναι απόλυτα βέβαιο ότι θα συγκεντρώσει άνω του 3%. Ποιο κόμμα που θα είναι στην εξουσία θα διακινδυνεύσει αυτό των τεραστίων διαστάσεων εγχείρημα ως «παρακαταθήκη» για τις επόμενες εκλογές;

Με αυτήν την έκβαση, αν γίνει, τα μικρότερα κόμματα θα γίνουν ρυθμιστές της κυβερνητικής πολιτικής των δύο μεγάλων κομμάτων και θα είναι ένας τρόπος να μπουν στην κυβέρνηση, όταν τα δύο μεγάλα κόμματα δεν συγκεντρώνουν, πιθανόν, την απαιτούμενη πλειοψηφία. Μια τέτοια εξέλιξη δεν είναι καθόλου απίθανη. Πιστεύω, οι απόψεις μου αυτές να μην εκληφθούν ως σενάριο φαντασίας, αλλά να προβληματίσουν τον πρωθυπουργό και τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Τέλος ερωτώ:

1ον: Μήπως η ένταση με την οποία προβάλλεται από ορισμένους πολιτικούς ο χωρισμός είναι δισήμαντη, δηλαδή έχει την πολιτική της προέκταση προς όφελος των μικρών κομμάτων;

2ον: Ο χωρισμός ωφελεί τα δύο μεγάλα κόμματα ή τα μικρότερα που πιθανόν θα παίξουν μελλοντικά ρυθμιστικό ρόλο στην διακυβέρνηση;

3ον : Ο χωρισμός θα είναι ή όχι πολιτικά και εθνικά επιζήμιος, εφόσον δεν θα δημιουργείται, πιθανόν, μια σταθερή κυβέρνηση;

4ον: Ο χωρισμός θα διχάσει ή όχι τον ελληνικό λαό για πολλές δεκαετίες;

5ον: Ο χωρισμός δεν θα δημιουργήσει μείζονα εθνικά θέματα με τις «Νέες χώρες»;

6ον: Προβληματίζονται τα δύο μεγάλα κόμματα με τα εκατομμύρια των υπογραφών που μαζεύτηκαν για τις ταυτότητες, που ήταν ελάσσονος σημασίας θέμα σε σχέση με την πρόταση χωρισμού Εκκλησίας- κράτους, τι μπορεί να επακολουθήσει με αυτόν τον καταστροφικό σεισμό πολλών ρίχτερ;

7ον : Προβληματίζονται για την ρήξη μεταξύ των κορυφαίων θεσμών κράτους- Εκκλησίας;