συνήγαγον ἐπ' αὐτὸν ὅλην τὴν σπεῖραν
(Μτθ. 27, 27, 2-3)

«Επιτροπή Αμερικανών γερουσιαστών (στις ΗΠΑ)…συνεχάρη (…) την ελληνική κυβέρνηση για την κατάργηση της αναγραφής του θρησκεύματος των πολιτών στα δελτία ταυτότητας» (Γαλλικό πρακτορείο, «Η Καθημερινή» 21/7/2000)

Ο χρόνος και τα πρόσωπα που σχετίζονται με την αιφνιδιαστική αλλά όχι και ανεξήγητη λιβελογραφική επίθεση κατά του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου έχουν ασφαλώς τη σημειολογία τους.

Ας προσέξουμε πρώτα πρώτα την ημερομηνία παρουσίασης του λιβελογραφήματος: 6/6/06! Επίδειξη αφελούς προκλητικότητας;Ή απλώς σατανική σύμπτωση;…

Παρατηρούμε ακόμη πως οι εμπλεκόμενοι ανήκουν κατά βάση σε πολιτικούς σχηματισμούς που για τους δικούς τους λόγους έχουν επανειλημμένως κρίνει ότι ενοχλούνται από τον Αρχιεπίσκοπο, και μάλιστα έχουν ανοιχτά καταφερθεί εναντίον του.

Αλλά και ως άτομα οι πρωταγωνιστές τις όλης εκδήλωσης (συντονιστής, παρουσιαστές, προλογίζοντες κλπ) έχουν ο καθένας την δική του ιστορία. Μερικά παραδείγματα:

Ο ένας από αυτούς έχει προσωπικά με τον Αρχιεπίσκοπο λόγω της γνωστής ιστορίας με τις ταυτότητες.

Ένας άλλος έχει καθυβρίσει με βάναυσο τρόπο τον Αρχιεπίσκοπο κατά το παρελθόν, ενώ διατηρεί στενούς πνευματικούς δεσμούς με τον Πατριάρχη (είναι κουμπάρος του), οι σχέσεις του οποίου με τον Αρχιεπίσκοπο δεν είναι ιδιαίτερα εγκάρδιες…

Ένας τρίτος, που δεν αποκρύπτει στα τηλεοπτικά παράθυρα τις αθεϊστικές τάσεις του, και δύο ακόμη, που είχαν δείξει «κατανόηση»για την προ επταετίας νατοϊκή επιδρομή κατά της Γιουγκοσλαβίας, είναι όλοι διαπρύσιοι κήρυκες της παγκοσμιοποίησης, υμνητές του νεοφιλελευθερισμού και θαυμαστές του αμερικανικού οικονομικο-κοινωνικού μοντέλου.

Με αυτά τα δεδομένα, δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι η ενορχηστρωμένη αυτή η λιβελογραφική επίθεση έχει τους βαθύτερους λόγους της. Και ερωτώ αφελώς:

Ο πατριωτικός λόγος του κ. Χριστόδουλου. Το πάθος του για την διατήρηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και της εθνικής μας ιδιοπροσωπίας. Οι αιχμές του κατά των ευρωπαϊκών εναρμονίσεων και των υπερατλαντικών παρεμβάσεων που ροκανίζουν την εθνική μας κυριαρχία. Η αμφισβήτηση της παγκοσμιοποίησης και όλων των στρεβλώσεων που αυτή συνεπάγεται. Και, τέλος, οι πύρινοι λόγοι του κατά των βαρβάρων και εξοντωτικών επιθέσεων εναντίον του σερβικού και του ιρακινού λαού, οι οποίες εξευτέλισαν το Διεθνές Δίκαιο- αυτά όλα μήπως έχουν ενοχλήσει κάποια ξένα κέντρα, καθώς και τους εγχώριους θιασώτες τους;

Μήπως ορισμένοι στην χώρα μας κουβαλούν νερό στον μύλο εκείνων ακριβώς που εύχονται και προετοιμάζουν μία παγκοσμιοποιημένη βαρβαρότητα;

Και κάτι ακόμη: μήπως η συνείδηση της ελληνικότητας που αποπνέει ως πνευματικός ηγέτης ο κ. Χριστόδουλος ενοχλεί μερίδα των πολιτικών ταγών μας, που τους έχει φιμώσει η εξάρτηση από τις σκοπιμότητες και ο φόβος του πολιτικού κόστους; Μήπως τον αντιπαθούν, επειδή με την παρρησία και την αγωνιστικότητά του αποκαλύπτει περίτρανα την δική τους ενδοτικότητα και επιβαρύνει ακόμη περισσότερο την ένοχη συνείδησή τους;

Λέω, μήπως;

(Ένας πολίτης που έχει την κακή συνήθεια να σκέπτεται)